Το Δ.Σ. του Α΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Πειραιά «Ρήγας Φεραίος» ενόψει των συνεδριάσεων των συλλόγων διδασκόντων των σχολείων για το ζήτημα της επιλογής υποδιευθυντών/ντριών στις σχολικές μονάδες όπου φοιτούν περισσότεροι από εκατόν είκοσι (120) μαθητές και δεύτερου υποδιευθυντή/ντριας σ’ αυτές όπου φοιτούν περισσότεροι από διακόσιοι εβδομήντα (270) μαθητές, επισημαίνει τα εξής: Θεωρούμε απαράδεκτη και καταγγέλλουμε τη ρύθμιση του νέου ισχύοντος νόμου με την οποία αποκλείονται από τη διαδικασία λήψης απόφασης οι αναπληρωτές/τριες εκπαιδευτικοί σχετικά με την πρόταση που θα καταθέσει ο σύλλογος διδασκόντων για τους υποψήφιους υποδιευθυντές/ντριες. Οι αναπληρωτές συνάδελφοί μας αποτελούν οργανικό και συστατικό κομμάτι των συλλόγων διδασκόντων και επιβάλλεται να έχουν λόγο για όλα τα θέματα που αυτός συζητά και αποφασίζει.

Άλλη μια φορά στο στόχαστρο η ΕΛΜΕ Πειραιά. Αυτή τη φορά από κρατικές και δικαστικές αρχές, με πρόσχημα μια ανυπόστατη καταγγελία (ακόμα δεν έχει δοθεί στην ΕΛΜΕ η δικογραφία, αλλά θα δοθεί και τότε θα φανεί ποιος είναι πίσω από αυτή την σκευωρία) για την υλική βοήθεια που χορηγεί η ΕΛΜΕ Πειραιά στα μέλη της, όπως προβλέπει άλλωστε το καταστατικό της (άρθρο 3, παράγραφος ζ). Η υλική στήριξη, η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια ανάμεσα στα μέλη ενός σωματείου γίνεται από όλα τα σωματεία, από την ίδρυσή τους τον προηγούμενο αιώνα!

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. έχοντας στην προμετωπίδα των αγώνων την ουσιαστική στήριξη του δημόσιου σχολείου, συνεχίζει να αγωνίζεται με κορυφαία αιτήματά του, σύμφωνα και με τις αποφάσεις της 87ης Γενικής Συνέλευσης του Κλάδου τον Ιούνιο του 2018, την απαίτηση για την άμεση πραγματοποίηση όλων των  διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών που έχει ανάγκη η εκπαίδευση, με βάση τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος και με κυρίαρχο κριτήριο την προϋπηρεσία, καθώς και τη διασφάλιση των ίσων δικαιωμάτων αναπληρωτών και μόνιμων εκπαιδευτικών.  

Οι φετινές εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια γίνονται σε μια συγκυρία, μετά από 8 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης και μνημονιακής λιτότητας, με ακόμη πιο βαθιές τις πληγές στην κοινωνία και στον κόσμο της εργασίας. Σε μια συγκυρία που δεσπόζει το «μετα-μνημονιακό» αφήγημα της κυβέρνησης, η οποία  υπόσχεται την «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια»  και την ανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας, αφήγημα όμως στο έδαφος κλειδωμένων πολιτικών με τριμηνιαίες εκθέσεις, εξαμηνιαίες αξιολογήσεις και διαρκή λιτότητα μέχρι το 2060. Κυρίως όμως με τη συνέχιση της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, που με εργαλεία το χρέος και τα ελλείμματα, φόρτωναν το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων.